دادگاه های تفتیش عقاید در اسپانیا – ریشه های یهود ستیزی
نوشته ی رسول پدرام– جلد ١ – بخش ٤
فلیپ دوم: « ترجیح می دهم همه ی سر زمین های خود را از دست بدهم ولی حتی بر یک بی دین پادشاهی نکنم.»
در روزگار ما، وقتی در کشورهای غربی، کف گیر به ته دیگ می‌خورد و یا جامعه به هر علتّی دچار مشکلاتی می گردد، بلافاصله کاسه کوزه‌ها را بر سر مهاجران خارجی می شکنند. و وای به روزی که رنگ پوست این مهاجران، تیره هم باشد. ولی در قرن‌های گذشته هر گاه حساب کار‌ها درست از آب در نمی‌آمد، مردم و حاکمان وقت، دیواری کوتاه تر از دیوار یهودی‌ها پیدا نمی کردند و در نتیجه گناه همه ی نابسامانی های سیاسی و اقتصادی را به گردن یهودیان می انداختند و کاسه، کوزه ها را بر سر یهودیان – اعم از با گناه و یا بی گناه می شکستند.
گذشته از خطبه های یهودی ستیزانه ی روحانیان، بروز رویداد طبیعی دیگری هم مزید بر علّت شد، به این ترتیب که در قرن چهاردهم، به ناگاه، قحطی و گرسنگی کم سابقه ای دامنگیر اسپانیا شد و مملکت را به وضع فلاکت باری انداخت.
ادامه ی آن وضع در سال ١٣٩١ میلادی به مرحله‌ای انفجار آمیز و توفانی رسید. توفانی عمدی که دست‌های تحریک آمیز مرموزی در پشت آن نهان بود: دست روحانیان متعصّب مسیحی متخصّص در تبلیغات ضدّ یهود که در خطبه‌های خود به هنگام برگزاری مراسم مذهبی با توهین و تحقیر یهودیان مردم را علیه آنان می شوراندند. مدّت زمان درازی نکشید که مردم عوام هم تحت تأثیرحرف های عوام فریبانه ی روحانیان، خود را برای خیزش علیه یهودی‌ها آماده کردند.
۱ دیدگاه
[…] […]