از لحظه ای که ملاله، دخترک چهارده ساله ی پاکستانی با شلیک ارتجاع در خاک و خون در غلتید (هنگام سخنرانی شانزده ساله بود)، من در وبلاگ اسپانیایی خودم از همان لحظه ی نخست تیراندازی به او، به طور مرتب و روزانه خوانندگان را در جریان آن سوء قصد وحشیانه قرار می دادم. رسول پدرام

ویدئوی سخنرانی ملاله در سازمان ملل متحد

            خود من در چهارده سال پیش در یک سخنرانی در یکی از شهر های مرکزی اسپانیا (که به طور مستقیم از تلویزیون پخش می شد)؛ گفتم و در چندین مقاله هم نوشتم که زندگی زنان در خاورمیانه فاجعه بار است و باید به هر طریق ممکن به یاری شان شتافت، و افکار عمومی مردم دنیا را از خطراتی که در کمین زنان در خاورمیانه است آگاه ساخت.

            در آن گوشه از جهان، هر مردی به هر عنوانی با دلیل و یا بی دلیل می تواند، نه تنها زندگی ات را به خطر «مُؤنّث» بودن به کام ات تبدیل به  زهرکند، بلکه به خود اجازه می دهد به خاطر «نر» بودن ترا مورد تَعَرُّض جانی هم قرار دهد. و یا حقّ زندگی کردن را با گلوله، اسید پاشی و یا با تَوَسُّل به انواع طرق و ابزار های دیگر از تو سلب کند.

مگر نمی بینی که بچه ای شیر خواره در بغل دارد. پس وظیفه ی توست که به دفاع از او برخیزی و او را از چنگ این حیوان وحشی برهانی . خامنه ای گفت که اروپایی ها وحشی اند

            ملاله را می توان خوش شانس ترین دختر خاورمیانه به شمار آورد.

            ملاله چه کرده بود؟

            او را فقط به خاطر دفاع از حقّ آموزش دختران و زنان؛ موقع بازگشت به خانه، در داخل اتوبوس مدرسه هدف قرار دادند. گلوله ای بر جُمجُمِه و گلوله دیگری بر گلویش اصابت کرد. شانس آورد که او را با هلیکوپتر به یک بیمارستان نظامی منتقل کردند و گرنه پس از چند لحظه راهی دیار عدم می شد.

            از آنجاییکه پزشکان پاکستانی از امکانات جَرّاحی لازم برای نجات جانش برخوردار نبودند، مجبور شدند او را به بیمارستانی در انگلستان منتقل سازند. سرانجام به کوشش پزشکان انگلیسی ملاله از مرگ نجات یافت.

            سوء قصد به جان ملاله را، همه ی رسانه مهّم خبری غرب، در سطح گسترده ای پوشش دادند، غیر از عمامه به سر ها که حتی یک کلمه در محکوم کردن این عمل وحشیانه بر زبان نیاوردند.

            دیروز بار دیگر، ملاله خبرساز بود، و عکس او در صفحات اوّل روزنامه های معتبر جهان منتشر شد و نامش بار ها در سرویس های خبری تکرار گردید.

            ملاله به سازمان ملل مُتَحّد رفته بود تا با استفاده از تریبون آن سازمان جهانی، صدای مظلومانه ی زنان و دختران نگون بختی را که در پاکستان و خاورمیانه در چنگال ارتجاع اسیرند، به گوش همه ی مردم جهان برساند و از آنان برای رهایی یاری و همدردی بخواهد.

            او که به انگلیسی بسیار فصیح و همچون یک دیپلمات ورزیده سخن می گفت، اظهار داشت: «آن ها قادر نخواهند بود که با شلیک گلوله صدای ما را خاموش سازند.»

            برای شنیدن سخنان ملاله به زبان انگلیسی اینجا را کلیک کنید و برای دیدن گزارش بی بی سی به زبان فارسی اینجا را. 

دفاع از ناموس

از همه ی کسانی که اعصابی ضعیف دارند، خواهش می کنم هنگام مشاهده ی ویدئوی زیر، صدای کامپیوتر خود را خاموش کنند. هر چند که حضور مردانی غیور و مؤمن و مکتبی در صحنه، ابهت اجرای احکام الهی و عبادی و ارشادی را صد چندان می کند. از طریق مشاهده ی این ویدئو (که به صورت زنده ضبط شده است)، فهمیدم که در آن ولایات به «زن» می گویند «عورت». در فرهنگ لغت،  واژه ی عورت را جستجو کنید تا به معنای آن پی ببرید! 

این ویدئو را خودم حذف کردم