در آن زمان که من درخت بوده ام
بر گرفته از سایت خانم سارا نبی یان
“در آن زمان که من درخت بودهام،
زبانِ زندگی چه ساده بود.
به یک اشاره،
باد،
ترانههای برگ را،
به شب نشینی ستاره های شاد میرساند.
و ابر گریه ناک
اگر دلش ز تشنگیِ خاک میگرفت،
سر به دوشِ کوه میگذاشت.
در آن زمان،
جوانیِ درخت،
گمانی از تبر نداشت !…”
(هوشنگ ابتهاج)
.